De aandeelhouders van Vitens hadden 2 problemen. Om te beginnen waren er erg oude en verschillende afspraken tussen brandweer (gemeente) en Vitens over het gebruik van drinkwater & brandkranen voor bluswerk. Zeg maar gerust stokoude afspraken. Veel daarvan stamden nog van voor de oorlog. Hetzelfde speelde rond de compensatieregelingen. Dat gaat over de vergoeding aan o.a. Vitens als deze door een gemeentelijk project gedwongen waterleidingen aanpast. In beide gevallen verliep de samenwerking tussen partijen niet echt soepel. En dat terwijl gemeenten als aandeelhouder verantwoordelijk zijn voor Vitens, en bestuurlijk voor brandweer en de compensatieregelingen. Een al jaren sluimerend onderwerp pakten de aandeelhouders in 2009 aan met een eigen onafhankelijke adviescommissie o.l.v. oud-burgermeester Wim Burgering.
De commissievoorzitter trok mij aan als interim projectcoördinator. In deze rol fungeerde ik als secretaris van zowel de commissie, als van het ondersteunende expertteam. Als secretaris bereidde ik inhoudelijk de discussies en de besluitvorming in de vergaderingen voor. Daarbij verzorgde ik de verslaglegging. Ook hield ik zicht op een vlotte communicatie tussen commissie en expertteam. Waar nodig werden potentiële knelpunten bij commissieleden en stakeholders geïdentificeerd en opgepakt. Onze commissie werd overigens met argusogen vanuit heel Nederland gevolgd. Want de omvang van het Vitens verzorgingsgebied (in oppervlakte 50% van Nederland) betekende dat de uitkomst van het adviestraject potentieel landelijke impact had.
De commissie zelf bestond uit 8 burgermeesters uit het Vitens verzorgingsgebied. Daaraan werden de brandweercommandant van de Veiligheidsregio Amsterdam-Amstelland en de voormalig CEO van DHV toegevoegd. Voor het expert-team zochten we naar gevestigde experts uit zowel gemeenteland, de brandweer en de drinkwatersector. Het expert-team zorgde voor een stevige analyse van de problematiek en gaf bij de commissie potentiële oplossingsrichtingen aan. Door de uiteenlopende belangen waren discussies in zowel het expertteam als de commissie intensief te noemen. Uiteindelijk resulteerde het project in een gedegen eindadvies dat werd gedragen door zowel aandeelhoudende gemeenten, betrokken Veiligheidsregio’s en de Vitens-organisatie. Het vormt thans de basis van nieuwe afspraken omtrent het gebruik van drinkwater als bluswater. Ook is het uitgangspunt voor nieuwe verlegregelingen.
Looptijd opdracht
maart 2009 – juni 2010
Bij deze pagina
– Eindadvies commissie Burgering (.pdf)
– Volledig CV Patrick Harms (.pdf)